30+ Best Baba Bulleh Shah Poetry in Urdu & Punjabi
Among the greatest treasures of South Asian literature lies the work of Bulleh Shah, a 17th-century Sufi poet whose verses still echo in the hearts of millions. Known for his simple yet profound expressions, Bulleh Shah Poetry speaks about love, humanity, and the search for God. His words are not just poetry; they are a doorway to spirituality, a path towards self-awareness, and a reminder of the beauty of equality.
Whether read in Punjabi or Urdu, his message remains universal: love is the truest form of worship, and humanity is greater than divisions of caste, creed, or religion.
Who Was Bulleh Shah?
Syed Abdullah Shah Qadri, better known as Bulleh Shah (1680–1757), was born in Uch, Punjab. Raised in a religious family, he studied Islamic teachings, Persian, and Arabic, but his spiritual journey took him beyond books. He became a disciple of Inayat Shah Qadri, a Sufi saint, and devoted his life to spreading messages of love and truth.
Unlike many scholars of his time, Bulleh Shah rejected rigid rituals and blind traditions. Through poetry, he questioned hypocrisy and urged people to look within. His bold words made him a reformer, philosopher, and above all, a messenger of humanity.
Baba Bulleh Shah Poetry
توں عشق دا کلمہ پڑھ تے سہی
تینوں دنیا “کافر” لگنی اے
Tu Ishq Da Kalmah Parh Te Sahii
Tainu Dunyaa Kaafir Lagni Aen
جھلیا عشق کمانا اوکھا
کسے نوں یار بنانا اوکھا
Must read: friendship dosti poetry
بلھے شاہ زہر ویکھ کے پیتا تے کی پیتا
عشق سوچ کے کیتا تے کی کیتا
دل دے کے دل لین دی آس رکھی
وے بلھیا پیارا ہوجیا کیتا تے کی کیتا
Buleh Shah Zehr Waikh K Peeeta Te Ki Peeta
Ishqq Soch K Kita Te Ki Kita
Dil De K Dil Lain Di Aaas Rakhi
We Bhulya Piyar Ae Ho Jia Kita Te Ki Kita
عیباں والا بندہ میں
اندروں باروں گندا میں
Aaban Wala Bandaa Main
Andro Bhaaron Ganda Main
جے عشق کرنا گناہ اے لوکو
میں عشق کیتا مینوں مار دیو
Jy Ishq Krna Gunah Aa Lokoo
Main Ishq Kita Mainu Maar Dio
تیرے دل دیاں یار خدا جانے
ساڈا ہورجہاں وچ کوئی نئیں
Tere Dil Diaan Yar Khuda Jany
Saada Hor Jahan Wich Koi Ni
عقل آکھے توں بچ وے بُلھیا
عشق آکھے توں نچ وے بُلھیا
Aqal Aakhy Tu Bach Wy Bhulya
Ishq Aakhy Tu Naach Wy Bhulya
لیا چکر مقدراں اَنج بُلھیا
اسی اجڑ گئے اوہ شاہ ہوگئے
Liya Chakr Muqadaran Enj Bhulya
Aasi Ujar Gye Oo Shah Hogy
ہر پاسے سوہنیا دَسدا توں
ہر تن وی توں ہر من وی توں
Bulleh Shah Poetry in Urdu
ہر خون وچ وفا نئیں ہوندی
نسلاں ویکھ کے یار بنایا کر
Har Khoon Wich Wafa Ni Hundi
Naslan Waikh K Yaar Banaya Kar
پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویا
کدے اپنڑے آپ نوں پڑھیا نہیں
اماں بابے دی بھلیائی
اوہ ہُن کم اساڈے آئی
امّاں بابا چور دھُراں دے، پُتّر دی وڈیائی
دانے اُتوں گُت بگُتی گھر گھر پئی لڑائی
اساں قضیے تداہیں جالے، جد کنک اوہناں ٹُرکائی
کھائے خیراتے پھاٹیے جمعہ، اُلٹی دستک لائی
بُلھّا طوطے مارباغاں تھیں کڈّھے، اُلّو رہن اُس جائی
اماں بابے دی بھلیائی
اوہ ہُن کم اساڈے آئی
ہر کوئی یار نہیں ہوندا بھلیاں
کدی کلیاں بہہ کہ سوچ تے سہی
سدو مینوں “دہیدو رانجھا” “ہیر” نھ آکھو کوئی
رانجھا میں وچ، میں رانجھے وچ، ہور خیال نہ کوئی
میں نہیں اوہ آپ ہے، اپنی آپ کرے دلجوئی
جو کوئی ساڈے اندر وسے ، ذات اساڈی سو ای
ہتہ کھونڈی تے اگے منگو موڈے بھورا لوئی
بلھا ہیر سلیٹی دیکھو کتھے جا کھلوئی
جس دے نال میں نیونہہ لگایا ، اوہو جہیہی ہوئی
تخت ہزارے لے چل بلھیا ، سیالیں ملے نہ ڈھوئی
بلھیا رب نوں کی لبھنا، کوئی نہ سمجھے رب دے راز
سارے جگ دے وچ یہ سچائی، باقی سب وہمی الفاظ۔
جینا مرنا رب دے ہتھ، باقی سب دنیا دا کھیل
بلھیا رب دا جو رنگ، وہ نہ بدلے کدے بھی میل
ہر کوئی یار نہیں ہوندا بھلیاں
کدی کلیاں بہہ کہ سوچ تے سہی
پڑھی نماز تے نیاز نہ سِکھیا
تیریاں کِس کَم پڑھیاں نمازاں
علم پڑھیا تے عمل نہ کیتا
تیریاں کِس کَم کیتیاں واگاں
نہ کَہر ڈِٹَھا نہ کَہر والا ڈِٹَھا
تیریاں کِس کَم دِتیاں نیازاں
بُلھے شاہ پتہ تَد لگ سی
جدوں چِڑی پَھسی ہتھ بازاں
کھا آرام تے پڑھ شکرانہ
کر توبہ ترک ثوابوں
چھڈ مسیت تے پکڑ کنارہ
تیری چُھٹے جان عذابوں
Bulleh Shah Poetry in Punjabi
سِر تے ٹوپی تے نیت کھوٹی
لینا کی سِر ٹوپی تَرھ کے؟
تسبیح پھِری پر دِل نہ پھِریا
لینا کی تسبیح ہتھ پَھڑ کے
چلِے کیتے پر رب نہ ملیا
لینا کی چِلیاں وِچ وَڑھ کے
بُلھے شاہ جاگ بِنا دُدھ نہیں جمندا
پانویں لال ہووے کڑھ کڑھ کے
ایویں روز شیطان نال لڑدا
کدی نفس اپنڑے نال لڑیا ای نہیں
اب لگن لگی کی کر یئے
نہ جی سکیے نہ مر یئے
تم سنو ہما ری بیناں
موہے رات دنے نہیں چیناں
اسی نازک دل دے لوگ ہاں
ساڈا دل نہ یار دکھایا کر
مرنڑ کولوں مینوں روک نہ ملّا مرنڑ دا شوق مٹاون دے
کنجری بنیا عزت نہ گھٹدی نچ کے یار مناون دے
Deep Bulleh Shah Poetry
ﺩﮐﮫ ﺩﺭﺩ ﺳﯽ ﻣﯿﺮﮮ ﻣﻘﺪﺭﺍﮞ ﻭﭺ
ﻣﯿﮟ ﺷﮑﻮﮦ ﮐﺮ ﮐﮯ ،،،، ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
ﺟﺪﻭﮞ ،،،،،، ﻣﯿﻨﻮﮞ ﺟﯿﻨﺎ ﻧﺌﯿﮟ آیا
ﻣﯿﮟ ﻣﻮﺕ ﻭﯼ ﻣﻨﮓ ﮐﮯ ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
ﺟﺪ ﺍﻧﺖ ﺟﺪﺍﺋﯿﺎﮞ ،،،، ﭘﯿﻨﯿﺎﮞ ﺳﯽ
ﺗﯿﺮﺍ ﺳﺎﺗﮫ ﻭﯼ ﻣﻨﮓ ﮐﮯ ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
ﺗﻮﮞ ﭘﯿﺎﺭ ﺩﯼ ﮐﺸﺘﯽ ﮈﻭﺏ ﭼﮭﮉﯼ
ﻣﯿﮟ کلا ﺗﺮ ﮐﮯ ۔۔۔۔،،،،، ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
ﺟﺪ ﺗﻮﮞ ﮨﯽ ﺍﺗﮭﺮﻭ ﭘﻮﻧﺠﮯ ﻧﺌﯿﮟ
ﻣﯿﮟ ﺍﮐﮭﯿﺎﮞ ﺑﮭﺮ ﮐﮯ ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
ﺍﯾﺘﮭﮯ ﻟﮑﮭﺎﮞ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﮭﺮﺩﮮ ﻧﯿﮟ
ﻣﯿﮟ ﻭﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻦ ﮐﮯ ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
ﺍﻭ ﺟﺎﻧﺪﯼ ﻭﺍﺭﯼ ،،،، ﭘﻠﭩﯿﺎ ﻧﺌﯿﮟ
ﻣﯿﮟ ﮨﺘﮫ ﻭﯼ ﮨﻼ ﮐﮯ ﮐﯽ ﮐﺮﺩا
جھلیا عشق کمانا اوکھا
کسے نوں یار بنانا اوکھا
پیار پیار تے ہر کوئی بولے
کرکے پیار نبھانا اوکھا
ہر کوئی دکھاں تے ہنس لیندا ای
کسی دا درد ودانا اوکھا
گلاں نال نئی رتبے مل دے
جوگی بھیس وتانا اوکھا
کوئی کسے دی گل نئی سن دا
لوکاں نوں سمجھاناں اوکھا
دٌنیاوی عِشق صِرف چار دیہاڑے
کدی سچّا عِشق کمایا کر
ماں پیو نوں بُراکدی نہ کَویں
چاہے لکھ اوناں دا قصور ہووے
او بلھیا دوستی صرف اوتھے کریں
جتھے دوستی نبھاون دا دستور ہووے
مینوں وَل وَل نہ اَزمایا کر
تیری یاد دے وِچ میں مَر جاساں
Conclusion
Bulleh Shah Poetry remains a guiding light centuries after it was written. Its message of love, equality, and spirituality transcends cultures and languages. Whether you read it in Punjabi, Urdu, or urdu translation, the essence is the same—seek God within, love humanity, and live truthfully.
His words remind us that literature is not just art but also a path to transformation. In a divided world, Bulleh Shah’s verses call us back to unity and love.
